برای کنترل موثر علفهای هرز، در ابتدا باید انواع علفهای هرز موجود باغ را شناسایی و سپس به انتخاب بهترین نوع علف کش برای کنترل علفهای هرز اقدام نمود. این قبیل اقدامات غالباً قبل از غرس درختان صورت می‌پذیرند امّا دیده بانی برای مراقبت از هجوم و زیان رسانی علفهای هرز در تمامی باغات جدید و قدیمی ضرورت دارد. در حقیقت هیچگونه علف کشی با کاربرد قبل از سبزشدن قادر به کنترل علفهای هرز چندساله نیست لذا آنها را باید با علف کشهای پس از سبزشدن کنترل کرد. البته محدودیت هایی نیز برای کنترل هر علف هرز بخصوص با یکنوع علف کش خاص وجود دارد مثلاً : اگر علف هرز پیچک صحرایی در باغات جدید مشکل آفرین گردد، آنگاه علف کشهای سیمازین (پرنسیپ) و دایورون (کارمیکس) قابل توصیه نیستند زیرا کاربرد چنین علف کش هایی منحصر به باغات استقراریافته می‌باشند. همواره باید از علف کشهای اقتصادی برای کنترل گراس‌های یکساله در زیر درختان جوان بهره گرفت و از تیمارهای پس از سبزشدن مخصوصاً برای کنترل علف هرز پیچک صحرایی در طی فصل رشد بهره گرفت. از علف کش هایی نظیر دایورون و سیمازین می‌توان پس از سال دوّم غرس نهال‌ها برای کنترل پیچک صحرایی بهره برد و کنترل علفهای هرز باقیمانده را به روش‌های شیمیایی و غیرشیمیایی بطور مداوم پیگیری نمود. در باغات با میوه‌های تجاری، معمولاً اقدام به انتخاب و کاربرد علف کش هایی می‌شود که سود کافی را در مقایسه با سایر روش‌های کنترل علفهای هرز فراهم سازند. گواینکه درختان میوه در مقابل صدمات ناشی از علف کش‌ها به کلی ایمن نیستند امّا غالباً در مقابل دُزهای مصرفی برای کنترل علفهای هرز بخوبی تحمل می‌کنند و نیز با افزایش سن بر سطح تحمل آنها افزوده میگردد. باوجودیکه نهال‌های جوان در ابتدای غرس شدن دارای تحمل کمی به علف کش‌ها هستند ولیکن تحمل آنها پس از ۳-۲ سال بخوبی افزایش می‌یابد و در مراحل بلوغ به حداکثر می‌رسد. نهال هایی که در خاک‌های شنی حاوی مقادیر کمتر مواد آلی غرس می‌شوند، نسبت به بسترهای رسی دارای حساسیّت بیشتری به علف کش‌ها هستند. درختان میوه زمانیکه علف کش‌ها با دقّت مصرف می‌شوند، از یک حاشیه امنیّت مناسب در تحمل آنها برخوردار هستند. کاربرد ترکیبی علف کشهای فعال در خاک نظیر “سیمازین + اُریزالین” و یا “دایوران + ترباسیل” می‌تواند طیف وسیعتری از کنترل علفهای هرز را در باغات میوه فراهم سازد. بعنوان مثال هرگاه گونه هایی از علفهای هرز مقاوم به سیمازین نظیر : سلمه تره ، تاج خروس و دُم روباهی زرد حضور یابند آنگاه افزودن دایوران ، اُریزالین و یا ترباسیل می‌تواند بر قدرت کنترل علفهای هرز بیفزاید. علف کش ترباسیل قادر به کنترل “تاج خروس خشبی” نیست امّا اگر گیاه مذکور بعنوان علف هرز غالب در باغات میوه مشاهده شود آنگاه می‌توان ترباسیل را مخلوط با دایوران مصرف کرد. از علف کش “ناپروپامید” نیز می‌توان در مواردی که “پیرگیاه” علف هرز غالب است، بهره گرفت. کاربرد علف کش هایی چون : سیمازین، دایوران و یا ترباسیل در ابتدای فصل فقط می‌تواند کنترل ضعیف تا متوسط گراس‌ها را در پایان فصل باعث گردند لذا کاربرد ترکیبی آنها بهمراه : اُریزالین و یا ناپروپامید باعث کنترل مناسب جوانه زنی گراس‌ها در اواخر تابستان میگردد. از طریق مشخصات هر علف کش خاص می‌توان برای انتخاب ترکیبی از آنها بهره گرفت. مثلاً کاربرد ترکیبی علف کش هایی چون: دایوران ، سیمازین و یا ترباسیل (سینبار) که قادر به کنترل علفهای هرز پهن برگ یکساله هستند، به همراه علف کش هایی نظیر: ناپروپامید (دیورینول)، نورفلورازون (سولیکام)، اُریزالین (سورفلان) و یا پیندیمتالین (پروول) که قادر به کنترل گراس‌های یکساله هستند، توصیه می‌شوند.
همچنانکه علف کشهای قبل از سبزشدن قادر به کنترل علفهای هرز سبزشده نیستند لذا باید از انواع علف کشهای تماسی به محلول‌های سمپاشی افزود تا سبزینگی موجود را کنترل کنند. هرگاه چندین سال متوالی از علف کشهای قبل از سبزشدن خاصی در باغات میوه بهره برداری شود، ممکن است از طریق بقایایی که برجا می‌گذارند، باعث دشواری هایی برای درختان گردند. مثلاً بقایای حاصل از علف کش هایی چون: سیمازین، دایوران و ترباسیل برای بسیاری از محصولات حساس میتوانند خسارتزا باشند. علف کش هایی نظیر اُریزالین، ناپروپامید و یا دیکلوبنیل را می‌توان در باغات جدید برای کنترل گراس‌ها و برخی پهن برگ‌های هرز مصرف نمود. از علف کشهای پیش از سبزشدن غالباً در باغات استقراریافته پس از اینکه بعضی از علفهای هرز در بهار شروع به جوانه زنی کردند، استفاده می‌شود. این گروه از علف کش‌ها را می‌توان بهمراه گلیفوسیت و یا پاراکوآت برای نابودی بوته‌های سبزشده بکار برد. کاربرد ترکیبی دو نوع علف کش خاک با دو شیوه تأثیرگذاری متفاوت می‌تواند به کنترل بهتر علفهای هرز منجر گردد.ایمتال، یکی از موثرترین و در عین حال ایمن‌ترین علفکشهای پیش رویشی است. میزان مصرف معمول آن ۵/۷ کیلوگرم در هکتار بر حسب ماده موثر آن و در ۴۰۰ تا ۸۰۰ لیتر آب میباشد که بسیاری از علفهای هرز حساس را پوشش می‌دهد. علف کش مونوران یا دیوران را می‌توان به صورت تیمار پیش رویشی و به مقدار ۲/۱ تا ۲ کیلوگرم در هکتار استفاده کرد. توصیه میگردد در اواخر زمستان از علفکش تریفلان قبل از بیل زدن پای درختان برای کنترل بذور علفهای هرز ( یکساله ) استفاده گردد. علفکش پارگوات و رانداپ ازجمله علفکشهای عمومی هستند که هم بر پهن برگها و هم بر نازک برگها اثر دارند پارگوات بیشتر روی علفهای هرز یکساله اثر دارد و رانداپ به خاطر سیستمیک بودن بر چند ساله‌ها نیز تاثیر دارد و بایستی در باغات دارای درختان کمتر از سه سال مصرف نگردد.و آنهم بدلیل عمق کم ریشه‌های درختان که زوتر تحت تاثیر علفکش رانداپ قرار میگیرد. علف کشهای گالانت ، نابواس ، فوکوس علفکش انتخابی موثر بر نازک برگها هستند که بر روی مرغ ( چایر ) و علف باغ ( باغ اوتی ) و … میباشد و برای درختان بی خطر هستند و میتوانند بدون نگرانی در زیر درختان مصرف شود.مصرف علف کش توفوردی در باغات بسیار خطرناک میباشد.